Columbano Bordalo
Pinheiro (1901/ 1904)
|
Był wieczór 24 kwietnia
1361 roku. Katedra w Coimbrze była rozświetlona niczym podczas wielkiej
uroczystości. Uwagę wezwanych przez króla Pedra najznamienitszych panów
Portugalii zwróciły dwa trony. Pełni niepokoju spojrzeli w ich stronę. Na
jednym siedział milczący władca. Na drugim dostrzegli odziane w monarsze szaty
i przywiązane linami szczątki zamordowanej przed dwoma laty Inês de Castro. Jej
głowę wieńczyła teraz korona. Spojrzeli po sobie, ale król nie dał im wyboru.
Wszyscy, po kolei musieli oddać jej hołd, klękając i całując rozpadającą się
dłoń.
To nie jest zapowiedź żadnego
horroru, ale prawdziwa historia, która wydarzyła się w XIV-wiecznej Portugalii.
Inês
de Castro wywodziła się ze szlachetnego rodu, w którym płynęła królewska krew.
Była córką Pedra Fernándeza de Castro, pana Lemos i Sarii oraz jego kochanki
Aldonsy Lorenzo de Valladaves. Jej pradziadek, Sancho IV Odważny był królem
Kastylii i Léonu. Przyszła na świat w 1320 lub 1325 roku- daty jej narodzin nie
są pewni nawet historycy. Pewne jest jednak to, że wyrosła na piękną pannę o
subtelnej twarzy, regularnych rysach, jasnej cerze, pięknych oczach i
złocistych włosach. Nic dziwnego, że z takim pochodzeniem i urodą została damą
dworu księżnej Kastylii Constanzy Manueli de Villena a Barcelona, która w 1339
roku została wydana za mąż za następcę tronu Portugalii, Pedra.