Przystań - wiersz

Czasami lubię odejść od prozy, by choć na chwilę zanurzyć się w ożywczym źródle poezji. 

 Jest to dla mnie wytchnienie oraz sposób na nabranie oddechu przed dalszą pracą wymagającą żelaznej logiki przy opisywaniu  bohaterów i ich historii.

W poezji można uciec od rzeczywistości, chwycić Pegaza za grzywę i posłuchać perlistego śmiechu Muz bawiących się wesoło na Olimpie.

PRZYSTAŃ

Czasami, kiedy życie pędzi jak szalone

Stajemy ot, bezradni na rozstajnych drogach.

I wówczas w zagubieniu znajdujemy myśli,

Co powiodą nas dalej po spokojnych wodach.

 

Na potędze swej Wiary zbudujemy mosty,

Marzenia zapomniane oddamy Nadziei.

Nie będziemy się błąkać po straconych słowach,

bowiem życie i serce oddamy Miłości.

Wystarczy nam siły, by słuchać tego głosu,

Który wciąż nawołuje poprzez ludzkie dusze.

Ruszymy więc ponownie ku jasnym dolinom

Na dalszą podróż życia po meandrach losu.