lutego 28, 2017

Eglé i Žaltis

Eglé i Žaltis



Dawno, dawno temu nad pięknym jeziorem wznosił się wspaniały zamek, w którym mieszkał bogaty kunigas (książę, przywódca pruskiego grodu). Żyło mu się spokojnie, miał dobrą żonę i gromadkę dzieci: dwunastu synów i trzy córki. Najmłodsza z nich, Eglé była też najpiękniejsza. Często chodziła nad jezioro, przeglądała się w jego przejrzystej toni, a rozczesując złociste włosy, nuciła cicho. Nie wiedziała, że za każdym razem ktoś uważnie ją obserwował i coraz bardziej miłował.
            Pewnego letniego wieczoru postanowiła wykąpać się w czystych wodach. Nagle, tuż przy niej wynurzył się wielki, czarny wąż. Dziewczyna wystraszyła się i zaczęła płynąć w kierunku brzegu. Daremna była to próba. Gad doścignął ją bez trudu i oplótł się wokół niej. Ku zdumieniu dziewczyny przemówił ludzkim głosem:
- Zostań moją żoną, piękna córko kunigasa, a pokażę ci kim jestem.
             Eglé rozpłakała się, bo jakże mogła zostać żoną węża? Bezskutecznie próbowała uwolnić się z uścisku.
- Nie mogę. Wróć do swoich, tak jako i my między swemi żyjemy.- odpowiedziała cicho.
- Zostań moją żoną.- powtórzył, spoglądając na nią uważnie- Daj mi słowo, że to uczynisz, a uczynię cię panią w swym królestwie.
- Jakież to twoje królestwo?- pomyślała- Błota i głębiny jeziora. I ja miałabym tam mieszkać?
            Nie powiedziała jednak tego głośno z obawy, że może się utopić lub zginąć w wężowym uścisku. Skinęła głową.
- Dobrze. Zostanę twoją żoną.- odpowiedziała
- Zatem czekać będę aż słowa dotrzymasz i przyjdziesz jako panna młoda nad brzeg jeziora.- zasyczał wąż, zwolnił uścisk i zniknął w wodzie.
            Eglé szybko wydostała się na brzeg i co tchu pobiegła do zamku. Cała drżąca opowiedziała rodzicom swoją przygodę.
- Zapomnij o tym, dziecinko.- uspokajała ją matka, obejmując czule- Człowiek nie może poślubić węża. Może to ci się przyśniło?
- Nie, mamo. To naprawdę się wydarzyło.
- Cichaj ty.  Znajdziemy rozwiązanie.
            Minęły trzy dni. Eglé uspokoiła się nieco i już zaczęła myśleć, że może rzeczywiście cała historia jej się tylko wydawała. Rankiem otworzyła szeroko okno i spojrzała na zielone drzewa, lazurową toń jeziora i niebieskie niebo. Po chwili jednak zamarła. Pod zamkiem dostrzegła bowiem węże, które pełzły ze wszystkich stron pod zamek. Były wszędzie: na trawie, kamieniach, drzewach, a niektóre wspinały się na wyniosłe mury. Pobladła, przypominając sobie spotkanie i daną obietnicę.
- Mamo, tato!- zawołała- Już po mnie, nieszczęsnej! Swaty przyszli, chcą mnie od was zabrać!
- Nie wychodź, siedź cicho.- odparła matka- Postaramy się coś zaradzić.

lutego 24, 2017

Interaktywny plac zabaw w Ustce?

Interaktywny plac zabaw w Ustce?
Ustka planuje kolejną atrakcję dla „milusińskich”. W planie jest stworzenie interaktywnego placu zabaw dla dzieci. Niezmiernie miłą wiadomością jest to, że koncepcja została oparta o opracowaną przeze mnie legendę: „Wdowa i syrena”.

Wyrazy uznania dla Władz Miejskich nie tylko za wspaniały pomysł, dzięki któremu dzieci będą miały kolejną atrakcję, ale także za uwzględnienie dostępu dla osób niepełnosprawnych.

lutego 11, 2017

Powrót po dłuższej przerwie

Powrót po dłuższej przerwie

Copyright © Anna Koprowska-Głowacka , Blogger