Powrót po dłuższej chorobie

Przepraszam Wszystkich za tak długie milczenie, lecz przez dwa miesiące nie mogłam pozbierać się po rzucie stwardnienia rozsianego oraz silnego zaostrzenia astmy. Mimo ciągłych gorączek powracam jednak do Was, moi drodzy Czytelnicy, a tym samym i do życia.

No cóż, chociaż staram się, by uśmiech wciąż gościł na mojej twarzy, choroby bywają silniejsze. Podkreślam jednak, że przegrywam tylko bitwy. Wojna wciąż trwa, a ja nie mam zamiaru kapitulować. Hiszpańskie oddziały tercios miały zasadę, by walczyć do końca i nigdy się nie cofać. Kapitulacją mogła być tylko śmierć. Staram się stosować do tej starej, ale jakże ważnej zasady.

Chyba najlepiej całą sytuację obrazuje wiersz:

„Przemijanie”

Pomiędzy uczuć ogniem, a rozumu chłodem

Człowiek zawieszony na życia złotej nici.

Kiedy rozum śpi, serce bije na trwogę,

Że minie czas szczęścia i nagle się przeliczy.

Bo czyż warto czekać na marzeń swych spełnienie,

Nie licząc dni, miesięcy i lat zbiegających?

Czy zdoła chwycić w locie motyla, co w dłonie

Wpada nagle, nie bacząc na sny mijające?

W rozterce jest serce, rozum zasię w logice,

W oczach zaś pozostaje odwieczne pytanie:

Czy cieszyć się chwilą, czy czekać aż przeminie,

Rzekłbyś ot tak pokrótce: czyny czy czekanie?

Jedni wołają tak: chwytajmy chwilę każdą!

Inni wzywają: w cierpieniu mamy zbawienie.

Cóż uczynić? Czy myśli wyjście jakieś znajdą,

Słowa tak ulotne zmieniając w westchnienia?

Gdy jednak tak przeminą trzy oblicza życia,

Pełni pytań u kresu jego postaniemy.

Czy patrząc w duszy uczuć lustrzane odbicia

Tam proste odpowiedzi na wszystko znajdziemy?

Ja nie wiem, nie pytajcie drodzy przyjaciele,

Bom sama jako każdy w rozterce jestem ducha.

Nie wiem, czy je znajdę; czy życie swe odmienię,

Na razie właśnie życie mnie niezmiennie wzrusza.

(autor: Anna Koprowska- Głowacka)

Chciałabym też przy okazji poinformować, że w ciągu najbliższych miesięcy na rynku ukażą się kolejne dwie książki: „Legendy Ustki i Ziemi Słupskiej” oraz „Magia ludowa z Pomorza i Kujaw”.

Na tym jednak koniec przygody z legendami i elementami naszego dziedzictwa kulturowego. Przynajmniej na jakiś czas odkładam bowiem moje zamiłowanie do regionalizmu i wracam do korzeni, a właściwie do fundamentów mojej pasji.

Niedawno zmarły ksiądz Kaczkowski mówił: „Zamiast ciągle na coś czekać- zacznij żyć właśnie dziś. Jest o wiele później niż ci się wydaje.” Dlatego też przestałam odkładać na później powieści, których stosy notatek leżą w mojej szafie. Pochyliłam się więc nad pierwszą, której akcja dzieje się u schyłku Cesarstwa Zachodniorzymskiego. Mam nadzieję, że ta najbardziej przeze mnie ukochana część pisarstwa, a mianowicie: powieść, spodoba się Wam bardziej niż legendy. Będzie to pierwsza część planowanej trylogii. Tytuł roboczy to:

Cienie imperium

Część 1

Dziecię Augusty

 Z wiosennymi pozdrowieniami

Ania