Krystian Głuszko, Spektrum

Krystian Głuszko, Spektrum

Dobra literatura 2012

ISBN: 978-83-933290-5-2

Stron: 108

O książce:

"W świecie pełnym człowieczeństwa, społecznej odpowiedzialności i deklarowanej miłości bliźniego, w poukładanej Polsce XXI wieku Krystian Głuszko zaznał zła, o którym przez wiele lat nie potrafił mówić. Nie umiał się przed nim bronić, nie był w stanie go uniknąć, jedynym wyjściem zdawała mu się ucieczka, ostateczne poddanie się.
 Spektrum to ogromna mieszanka uwolnionych emocji autora, które wzbudziły u mnie skrajne odczucia: od bezgranicznego smutku do złości, od współczucia do czegoś między ubolewaniem a niechęcią, od fascynacji do... strachu. Ale ta przejmująca opowieść to także historia miłości. Odważnej, silnej, dającej wiarę i nadzieję".
(Andrzej Lipiński, autor książki "Kalinka")

Ostatnio trafiła w moje ręce książka Krystiana Głuszko „Spektrum”. Jest to pozycja wyjątkowa; napisana przez człowieka, który mimo młodego wieku ma za sobą niejedno traumatyczne przeżycie i- co jest godne podziwu- dzieli się tym wszystkim z czytelnikiem. Podkreślam już na początku mojej opinii, że „Spektrum” to nie lektura dla każdego i nie można jej zakwalifikować do działu: „przyjemne popołudnie”. Ażeby choć trochę zrozumieć to wszystko, co działo i dzieje się w umyśle Krystiana Głuszko, trzeba mieć bowiem otwarte serce i choć odrobinę empatii. Nie wszyscy spośród nas chcą wszak czytać o zaburzeniach psychicznych zwanych niekiedy „chorobami duszy” i o tym, jak trudno z nimi walczyć. A przecież bardzo często na swojej drodze spotykamy ludzi cierpiących na tego typu schorzenia, żyjących w jakże nam dalekim i niezrozumiałym świecie. Może więc warto spojrzeć na ten świat ich oczyma? Autor, który- jak sam podkreśla- utknął w spektrum autyzmu- pisze właśnie z perspektywy własnych doświadczeń, dzieli się z nami trudami codzienności, zaprasza do poznania jego życia.

Fabuła jest unikatowa i zmusza do refleksji. Krystian Głuszko przedstawia nam bowiem swoisty pamiętnik złożony ze wspomnień, przeżyć i chwil zatrzymanych w czasie. Podkreśla:

„Nierealne jest zamknięcie uczuć w słowa”- a jednak na kartach książki dostrzegamy całą paletę uczuć, które „zamknięte w słowa” poruszają i nie pozostawiają czytelnika obojętnym. Te emocje są obecne w każdym skreślonym słowie, na każdej stronie. Skąd takie ich nasycenie? Uważam, że wynika ono z wielkiej szczerości Autora i z jego pragnienia podzielenia się z nami tym wszystkim, co było jego udziałem. Chłodne, okrągłe zdania nie oddałby w tym przypadku burzy uczuć, nie wstrząsnęłyby tak dogłębnie czytelnikiem. Gdy jednak słowa płyną prosto z serca, trudno nie odczuć ich siły. Helen Keller- dziewiętnastowieczna głuchoniewidoma pisarka napisała: „Słowa są skrzydłami umysłu”. Krystian Głuszko rozwinął te skrzydła w „Spektrum” i uniósł się ponad bolesną rzeczywistość. Z rozbrajającą szczerością napisał: „Jak wiele można oczekiwać od życia? Większość z Was gubi się w pogoni za pieniędzmi, karierą… A  my? My pragniemy tylko zdrowia, impulsu, który otworzy nam drzwi do nowego świata, Waszego świata”. Jednak my jako czytelnicy możemy być wdzięczni Autorowi za to, że uchylił drzwi do własnego świata- świata pełnego emocji, burzącego spokój ducha i wywołującego natłok myśli. 

Historia życia Krystiana Głuszko, ukazana od najczarniejszej nocy bólu i rozpaczy po błękit nieba rozjaśniony miłością, to nie tylko autobiografia- to także doskonała lektura dla tych, którzy pragną odnaleźć w sobie nadzieję. Nadzieja bowiem rozświetli każdą, nawet najtrudniejszą drogę; sprawi, że w najmroczniejszym świecie pojawi się światło. I Autor nam o tym przypomina.

Niezrozumienie, z jakim spotykał się przez lata i powtarzane nieskończoną ilość razy słowa: „weź się w garść, wszystko zależy od ciebie” sprawiły, że cierpiał jeszcze bardziej. Nie zawsze bowiem można „wziąć się w garść”, a gdy bezsilność bierze górę nad wysiłkami, by sprostać oczekiwaniom innych, tego typu zachęta może wydawać się drwiną ze słabości lub szyderczym okrzykiem. Kiedy czytałam, przyszły mi na myśl słowa Fiodora Dostojewskiego: „Cierpienie to piękno, bowiem w cierpieniu jest myśl” i trudno z tym się nie zgodzić. W cierpieniu Krystiana Głuszko pozostała bowiem myśl, która nie dawała mu spokoju; dręczyła nie tylko umysł, ale i duszę, aż wreszcie sprawiła, że zaczął wszystko notować. Tak powstała ta książka: ze skrawków wspomnień, z odbijających przeszłość kawałków zwierciadła życia.

„Spektrum” to jednak także książka o miłości- o tej sile uczucia, która odmienia życie; sprawia, że choroba staje się cieniem, a cień ten- choć wciąż pada na człowieka- nie pochłania go całkowicie. Jak bowiem autor pisze: „Czasami życie rzuca nam spore głazy pod nogi, ale zawsze wychodzimy z każdej sytuacji z podniesioną głową”. I to zdanie może być mottem każdego z nas.

„Spektrum” to książka mądra w swej szczerości; poruszająca najgłębsze pokłady naszego człowieczeństwa; budząca niepokój umysłu i serca.

Jest to lektura dla tych, którzy potrafią choć na jedną chwilę zatrzymać się w biegu życia i czuć- tak po prostu.  

Polecam!