Baśnie i legendy dawnych Kresów

Wspominałam już wcześniej, że kończę „Baśnie i legendy dawnych Kresów”.  Pracowałam nad nimi od ubiegłego roku z uwagi na sentyment, jakim darzę te ziemie.

Z ogromną przyjemnością informuję więc, iż książka została ukończona i znalazła Wydawcę i ukażą się w przyszłym roku. Mam nadzieję, że spodobają się tym wszystkim, którzy nie tylko mają tam swoje korzenie, ale również interesują się dziedzictwem naszych sąsiadów. Opowieści pochodzą bowiem z terenów obecnej Litwy, Białorusi i Ukrainy - z tych ziem, które przez wieki łączyły różne narody, a ich tradycje i wierzenia splatały się oraz wzajemnie przenikały. To między innymi właśnie dlatego mają one swój niepowtarzalny urok i czar.

 Od 1569 roku, kiedy Królestwo Polskie i Wielkie Księstwo Litewskie zawarły unię realną, oba kraje połączyły się. Tym samym stworzyły państwo, w którego skład wchodziły różne narody, kultury, tradycje, wierzenia i opowieści. Przez lata i dziesięciolecia przenikały się i mieszały w sposób zupełnie naturalny. To właśnie dzięki temu, powstałe wówczas państwo było tak niezwykłe. Przypominało barwny kobierzec, łączący różne światy. Nic dziwnego, że baśnie, legendy, podania i opowieści stawały się również częścią wspólnego dziedzictwa kulturowego. Pojawiali się w nich bohaterowie rozmaitych narodowości: Litwini, Polacy, Białorusini, Ukraińcy, Żydzi, Tatarzy, Kozacy i wielu innych. Z głębokiej otchłani zapomnienia wyłaniały się dawne wierzenia, ożywały postaci z mitów, a legendy i podania nabierały wspólnego, międzynarodowego wyrazu. Choć minęły wieki, a przez te tereny przetoczyła się niejedna zawierucha dziejowa, one przetrwały w ludzkiej pamięci, pieczołowicie spisywane przez dawnych autorów.

Uważam, że warto poznać tę część wspólnego dziedzictwa, która nie dzieli, a prawdziwie łączy narody. Baśnie i legendy zaś łączą zawsze, gdyż przekazują wartości wspólne dla nas wszystkich.