Christopher W. Gortner, Wyznania
Katarzyny Medycejskiej
Wydawnictwo: Książnica
ISBN: 978-83-245-7888-7
Stron: 440
Dla jednych była bezlitosną królową, którą wprowadziła
Francję w erę barbarzyńskiej przemocy; dla innych oddaną wybawczynią monarchii.
Powieść odsłania przed nami intymny świat Katarzyny Medycejskiej, kobiety,
która dla dobra rodziny i państwa podjęła zabójczą walkę o władzę, poświęcając
swoje uczucia na ołtarzu powinności królowej.
"Wyznania Katarzyny Medycejskiej" to
niezwykła podróż od baśniowej doliny Loary, przez bitewne pola wojen
religijnych, po wypełnione motłochem ulice Paryża - podróż, której bohaterka
jest jedną z najbardziej oczernianych i niedocenianych władczyń świata.
Opis: Książnica
Jest
to już moje drugie spotkanie z C. W. Gortnerem i po raz kolejny bardzo udane.
„Wyznania Katarzyny Medycejskiej” to bowiem barwna, fascynująca lektura, która
na długo zapada w pamięć.
Główną
bohaterką, a zarazem narratorką jest tutaj Katarzyna Medycejska: postać, która zapewne
u wielu czytelników budzi skrajne uczucia. Była wielokrotnie przedstawiana jako
kobieta zimna, okrutna, zdolna do każdej zbrodni, oskarżana o morderstwa i
zorganizowanie rzezi zwanej „nocą świętego Bartłomieja”. W tej mrocznej
odsłonie nieodzownie kojarzy się z inną królową wywodzącą się z Italii,
mianowicie z Boną Sforzą. Obie starano się przecież ukazać w takim samym
niekorzystnym świetle, w rzeczywistości zaś były wyjątkowymi postaciami:
silnymi, odważnymi, gotowymi odcisnąć swój ślad w świecie zdominowanym przez
mężczyzn.
Kiedy
jednak spojrzymy przez pryzmat epoki, w jakiej żyły, taki wizerunek przestanie
dziwić. Ówczesne kobiety powinny były wykazywać się łagodnością i uległością,
spełniać się w roli posłusznych żon i matek. Nie brakło jednak postaci
wymykających się z tego schematu. Te, które postanowiły walczyć o swoją pozycję,
bardzo szybko zyskiwały miano wilczyc, lub hybryd. Czyniono więc wiele, by je
zdyskredytować. Inteligentna i bystra Katarzyna była jedną z nich.
Córka
księcia Urbino Lorenza di Medici i Madeleine de la Tour już w dzieciństwie
przekonała się, jak kruche bywają fundamenty władzy. W wieku 14 lat wydana za
mąż za Henryka de Valois, znalazła się na pełnym intryg francuskim dworze.
Przez lata żyła w cieniu Diany de Poitiers, rodziła kolejne dzieci, ale pozostała
nieodrodną córką swego rodu: sprytną, odważną, czujną i posiadającą
najważniejszą cechę Medyceuszy, a mianowicie umiejętność przetrwania. Doskonale
wiedziała, że są dwa wyjścia: stać się uległą żoną, odsuniętą gdzieś na obrzeża
dworskich spraw, lub prawdziwą królową i matką królów. Obie role oznaczały jedno:
wyrzeczenie się samej siebie i własnej wrażliwości w imię wyższego dobra. W jej
przypadku „dworska gra” nie była tylko sztuką ogłady i odpowiedniego zachowania,
lecz prawdziwą grą o przetrwanie. Wiek XVI to bowiem epoka kontrastów:
wspaniałej sztuki, spektakularnych odkryć, a jednocześnie krwawych zmagań
między rodzącymi się potęgami, wojen religijnych i bezkompromisowej walki o
władzę. Los nie oszczędził Katarzyny i rzucił ją w samo centrum tych wydarzeń.
Katarzyna
wykreowana przez C.W. Gortnera jest postacią z krwi i kości: dumną, odważną, a
jednocześnie wrażliwą. To nie podstępna trucicielka czająca się w cieniu pałacowych
zakamarków, lecz niezwykle inteligentna kobieta, gotowa stawić czoła każdej
burzy i chronić to, co bliskie jej sercu. Dzięki barwnej fabule Czytelnik
rozumie dramatyzm sytuacji, z jakimi mierzy się bohaterka, czuje miotające nią
emocje i uświadamia sobie, że ukształtował ją świat, w którym przyszło jej żyć.
Mawia się, że pomiędzy miłością a nienawiścią jest niezwykle cienka granica. Katarzyna
przez znaczną część życia niebezpiecznie po niej stąpała. Jej portret,
nakreślony przez Autora nabiera głębi i wielowymiarowości, niczym obraz
namalowany przez wybitnego mistrza palety, chwilami budzi sprzeczne uczucia,
ale właśnie przez to zyskuje ludzką, niemal cielesną powłokę.
Niezwykle
sugestywna fabuła, mistrzowsko nakreślony portret głównej bohaterki, doskonałe i
realistyczne postaci z jej otoczenia oraz świetnie przedstawione tło
historyczne tej barwnej epoki, to największe atuty książki. Jest to nie tylko
ciekawa powieść historyczna i intrygująca historia Katarzyny Medycejskiej, ale
także wspaniała książka odkrywająca sekrety ludzkiej natury. Na kartach
powieści ożywa świat, który już dawno zniknął w mrokach dziejów; książęce i
królewskie dwory odzyskują dawny blask, bohaterowie okazują się ludźmi ze
wszystkimi ich zaletami i wadami, a wartka akcja nie pozwala oderwać się od
tekstu. C. W. Gortner po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzem kreowania
historii; historii, która nie przytłacza ilością faktów, ale w sposób wyrazisty
przybliża nam świat sprzed wieków. Jeżeli wehikuł czasu istnieje, to z całą pewnością jest on jego kierowcą.
Nie
będę tu przytaczała faktów z życia Katarzyny Medycejskiej.
Ci,
którzy znają jej historię wiedzą doskonale, na jakie trudności napotkała i
jakie wydarzenia odcisnęły na niej niezatarte piętno. Dla nich „Wyznania
Katarzyny Medycejskiej” będą okazją do spojrzenia na nią z nieco innej
perspektywy; z perspektywy kobiety uwikłanej w sieć politycznych rozgrywek i
walczącej o szczęście własne i swoich dzieci.
Ci
natomiast, którzy po raz pierwszy zetkną się z Katarzyną, dzięki C. W.
Gortnerowi odbędą fascynującą podróż do wyjątkowej epoki i będą mieli
sposobność poznać kobietę, która do dziś budzi emocje. Spojrzą jednak na nią
nie przez pryzmat nauki, lecz przez wewnętrzne lustro, jakim jest osobowość
bohaterki.
„Pamiętaj zawsze, że w twoich żyłach płynie
krew Medyceuszy i jesteś przeznaczona do wielkości”-
tak napisała ciotka Klarysa w swoim ostatnim liście do Katarzyny. Czy te słowa
były tylko odbiciem nadziei wiązanych z młodą Medyceuszką, czy też stały się
proroczą zapowiedzią jej przyszłości? Tego dowiecie się z powieści. Ja mogę tylko zapewnić, że czas spędzony na
lekturze „Wyznań Katarzyny Medycejskiej” będzie fascynującą przygodą.
Do
dziś nie ucichły kontrowersje wokół postaci Katarzyny. Jedni wynosili ją na
piedestały nazywając prawdziwą monarchinią i matką królów, inni natomiast przedstawiali
jako bezwzględną królową, idącą do celu po trupach swoich wrogów. Nikt jednak nie
pozostawał wobec niej obojętny. Takie emocje budzą zaś wyłącznie ludzie
niezwykli, którzy odciskają piętno na swoich czasach.
Gorąco polecam!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz