marca 22, 2019

Dziewczynka z... eSeMem

Dziewczynka z... eSeMem
Dawno, dawno temu, na rozstajnych drogach spotkał eSeM człowieka…
O nie, to nie ta bajka!
Zacznijmy raz jeszcze.
Dawno, ponad ćwierć wieku temu pewna zwykła dziewczyna z liceum, jakich wiele w Polsce zaczęła mieć kłopoty z okiem: gorzej widziała, obraz jej się rozmazywał. Ot, nic nadzwyczajnego. Nastolatka kochała książki i pisała wiersze, więc ból oczu nikogo nie dziwił. Trafiła do okulisty, który jednak niczego niepokojącego nie stwierdził. Co niezwykłe, choć w bajkach możliwe, problem sam się rozwiązał. Po jakimś czasie dziewczyna przestała uskarżać się na oko. Szczęście? Cudowne zakończenie? O nie, to był dopiero początek kłopotów. Jakiś czas później żywa i pełna energii dziewczyna przestała uprawiać sport. Nie było w tym krzty lenistwa ani uników w-fu. Po prostu męczyła się straszliwie. Tak straszliwie, że podejście na pierwsze piętro było wyzwaniem z zadyszką na dokładkę. Nie było to normalne, więc wraz z mamą zaczęły się wyprawy po lekarzach: od internisty począwszy, na kardiologu skończywszy. Internista uznał, że to przemęczenie i stres. Kardiolog wprawdzie wykrył wadę w sercu, ale nie była ona na tyle znacząca, by prowadziła do takiej męczliwości. Nikt nie znał prawdziwej przyczyny. Ostatecznie nastolatka musiała trochę zwolnić z nadzieją, że minie. Nie minęło. Jakby mało było kłopotów, pojawił się problem z ręką. Paskuda nie chciała współpracować, więc trzeba było kłaść zeszyt ukośnie i trzymać długopis w dziwacznej pozycji. Nikogo to jednak nie zaniepokoiło poza mamą, która zaczęła podejrzewać, że dzieje się coś złego. Nie potrafiła jednak odgadnąć co to jest. Jej intuicja była wyjątkowa, gdyż rzeczywiście prawdziwe zło czaiło się w głębi organizmu córki.
Tymczasem prawdziwy winowajca, który właśnie zaczynał mościć sobie gniazdko w mózgu i rdzeniu nastolatki, śmiał się. Śmiał się ze swej ofiary, nieświadomej zagrożenia. Śmiał się z lekarzy, którzy nie widzieli jego obecności. Był pewien, że zanim go odnajdą, na dobre rozgości się w drobnym ciele dziewczyny. Kim był? Podstępnym i okrutnym eSeMem (stwardnieniem rozsianym), który nigdy nie wypuszczał z rąk swoich ofiar.

marca 09, 2019

Ochrona przed klątwą i urokiem

Ochrona przed klątwą i urokiem

Septy, klątwy, uroki
Ochrona, obraz Ann Milovidova

 

Ochrona przed klątwą i urokiem

 

Każdy z nas spotyka się z niechęcią, zazdrością i gniewem ze strony innych ludzi. Za tymi uczuciami stoją niezwykle silne emocje, które zgodnie z wierzeniami przekształcają się w wibracje mogące zaszkodzić nam i naszym bliskim oraz  doprowadzić do wielu nieszczęść. Dlatego ochrona przed klątwą i urokiem wciąż cieszy się tak wielką popularnością. Do dziś używamy tych samych określeń, co nasi przodkowie, a mianowicie: „złe oko”, urok, złorzeczenie, klątwa… Do dziś także zadajemy sobie te same pytania:

Czym są?

Jak się przed nimi bronić?

W jaki sposób z nimi walczyć?

         Zamiast szukać na ślepo, można wrócić do źródeł i tam poszukać odpowiedzi.

 

◦ Złe oko

Nie bez przyczyny mawia się, że oczy są zwierciadłem duszy. To w nich doszukujemy się nastroju drugiego człowieka, jego intencji, a nawet osobowości. Już w starożytności spojrzeniu przypisywano bardzo duże znaczenie i nadal jest ono dla nas niezwykle ważne. Kiedy z kimś rozmawiamy bardzo często patrzymy mu w oczy. Niekiedy spotykamy osoby, z którymi nie sposób nawiązać kontaktu wzrokowego, gdyż mają ciężki, przytłaczający wzrok. Sami mawiamy, że „komuś źle z oczu patrzy” i instynktownie nabieramy do niego dystansu. Według przekonań ludowych tacy ludzie najczęściej rzucają złe spojrzenie. Jak wynika ze źródeł, nie zawsze jest to jednak zamierzone. Bywa, że ludzie czynią to w sposób zupełnie nieświadomy, na przykład gdy z zazdrością spoglądają na nas, nasze dzieci, kwiaty lub inne dobra. Niestety, konsekwencje są takie same, jak przy świadomym rzuceniu złego oka.

O tym zjawisku mowa jest zarówno w źródłach etnograficznych dotyczących przesądów ludowych jak i w legendach z Pomorza i Kujaw.

 

◦ Złorzeczenia

Wspomniałam już, że słowa mają wielką moc. Raz rzucone, nigdy nie wracają. Złorzeczenie to po prostu życzenie komuś nieszczęścia – to świadome i celowe działanie wymierzone przeciwko danej osobie lub rodzinie. Można o nim mówić, gdy ktoś życzy innym czegoś złego i to życzenie wypowiada na głos. Jest to więc negatywna energia skierowana przeciwko innej osobie. Ma dużą moc, a skutki potrafią być odczuwalne nawet długo po wypowiedzeniu słów. Można by powiedzieć, że takie życzenie nieszczęścia jest swoistym zaklęciem przeciwko drugiemu człowiekowi.

Warto zwrócić uwagę na fakt, że nieświadomie można życzyć nieszczęścia samemu sobie, więc czasem lepiej nie mówić niczego złego na swój temat, nawet w przypływie negatywnych emocji.

 

marca 07, 2019

Prośba o pomoc i wsparcie

Prośba o pomoc i wsparcie
Drodzy Przyjaciele, Znajomi i Czytelnicy,

Tym razem nie piszę postu na temat książek, historii, czy mitologii. Nie wprowadzam Was w otulony mgłą świat przeszłości, sekrety ludowej magii ani dawnych wierzeń.

Tym razem ośmielam się prosić Was o wsparcie w walce z nieuleczalną chorobą, jaką jest stwardnienie rozsiane. Niestety, moja niepełnosprawność postępuje i aby ją spowolnić potrzebuję leków oraz ciągłej rehabilitacji, na którą mnie nie stać. Uwierzcie, jest mi niezmiernie trudno prosić o pomoc, gdy sama widzę na świecie tyle bólu, cierpienia i zła. 
Wolę pomagać, niż prosić o pomoc.
Wolę dawać, niż brać.
Przewrotny los postawił mnie jednak wśród tych, którzy potrzebują pomocy i piszę po prostu: Proszę...

Nie mam siły na samotną walkę. 
Nie mam możliwości odeprzeć ataków choroby, ani z  nią wygrać. 
Nie mam środków na konieczną rehabilitację i leczenie.

Choroba pokazała mi już, że w każdej chwili może odebrać mi nie tylko władzę w nogach i rękach, wzrok, słuch, mowę, ale także umiejętność czytania, pisania i pamięć. Te ostatnie były dla mnie największą i najcięższą próbą. Bywają dni, gdy nie poznaję sama siebie, choć moja świadomość wciąż stawia opór, gotowa walczyć o życie i... marzenia. 


marca 05, 2019

Spotkanie autorskie w Kijewie Królewskim

Spotkanie autorskie w Kijewie Królewskim
Wiosna już prawie za oknem, a ja miałam zaszczyt rozpocząć wiosenne spotkania od spotkania autorskiego w Szkole Podstawowej w Kijewie Królewskim. Pani Anita Szczepańska- Nowak zaprosiła mnie, bym porozmawiała z uczniami klas V-VIII nie tylko o swojej twórczości, ale także o fascynacji literaturą, miłości do historii i mitologii.

Spotkanie rozpoczęła Pani Anita Szczepańska- Nowak, która mnie przedstawiła. Wybrane uczennice przedstawiły moją twórczość, a jeden z uczniów  przeczytał opowieść z „Legend chełmińskich”. Była to „Łysa góra”, czyli znane nam doskonale wzgórze św. Wawrzyńca. Historię połączono z ciekawą prezentacją. Oczywiście, wątek o czarownicy sądzonej później w Chełmnie za rzekome sabaty był autentyczny. Następnie był wywiad, który przeprowadziły uczennice. Ich pytania były doskonale zredagowane i zasługują na wielkie uznanie. 


Opowiedziałam o swojej przygodzie z literaturą, początkach pisarstwa i obecnych sukcesach. Zebrani na spotkaniu uczniowie zadawali mi pytania, na które z chęcią odpowiadałam. Serce radowało mi się, gdy dzieci uznały, że literatura może być inspirująca, historia ciekawa, a mitologia słowiańska fascynująca. Na zakończenie przeczytałam historię o "Dziewięciu braciach Gamptiach", którzy według legendy dali początek herbowi Chełmna.

Takie spotkania są zawsze największą motywacją do dalszej pracy, gdyż przekonują o słuszności wybranej drogi. Przybliżanie innym zapomnianego często dziedzictwa to niezwykła satysfakcja.

Dziękuję Pani Anicie Szczepańskiej- Nowak za zaproszenie, a Szkole Podstawowej w Kijewie Królewskim za tak gościnne przyjęcie. Cieszę się, że zobaczymy się za niespełna dwa miesiące. Tym razem będą to jednak warsztaty połączone z doskonałą zabawą, a mianowicie wspólne tworzenie naszych Map Marzeń!






marca 03, 2019

Wierzba – drzewo chroniące od uroków; symbol życia i śmierci

Wierzba – drzewo chroniące od uroków; symbol życia i śmierci
Wierzba i pojawiające się na jej gałęziach bazie (pućki lub kotki) to drzewo pełne symboli, ściśle związane z magią życia i śmierci.  Kiedy wiosna powoli zaczyna budzić przyrodę z zimowego snu, widok wierzbowych gałązek z pućkami często wywołuje uśmiech na naszych twarzach.

Wierzba od wieków uchodziła za drzewo chroniące przed czarami i urokami. Niekiedy uważano ją za symbol śmierci. Mawiano, że kto wierzbę sadzi, przygotowuje łopatę na swój grób. Poza tym jako znak tęsknoty do dziś bywa często sadzona na cmentarzach. 

Z drugiej strony ucieleśniała siły witalne – wszak nawet kawałek gałązki wystarczy, by odrodziła się i wypuściła nowe pędy. Stąd symbolizuje również odrodzenie i zmartwychwstanie. Co zaś za tym idzie, kojarzy się z długowiecznością i niezwykłą zdolnością  do regeneracji sił. 

marca 02, 2019

Chełmińskie kamienice – niedocenione zabytki

Chełmińskie kamienice – niedocenione zabytki
Część 1

            Chełmno to nie tylko „miasto zakochanych”. Niegdyś częstsze były określenia typu: „Perła Pomorza” lub  „Polskie Carcassonne”. Miasto znajduje się również na trasie Europejskiego Szlaku Gotyku Ceglanego (European Route of Brick Gothic, EuRoB). Najczęściej wymienia się najbardziej charakterystyczne zabytki, jak choćby mury miejskie i Bramka Grudziądzka, ratusz, kościół farny, zespół klasztorny i kościół św. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty, kościół podominikański, kościół pofranciszkański, kościół św. Ducha, kaplica św. Marcina, czy Akademia Chełmińska. Będę wspominała również o tych zabytkach, jednak przekornie zacznę od zabudowy miejskiej, która bywa niekiedy pomijana. Uważam, że warto o niej napisać. W końcu nie każdy ma okazję mieszkać w domu mającym status zabytku. Przy tej okazji warto wspomnieć, że Chełmno posiada aż 226 obiektów zabytkowych, z czego 217 z nich to przeważnie domy mieszkalne.
Przejdę jednak do właściwego tematu tego postu. Zacznę od tych, które spełniały w przeszłości funkcję użyteczności publicznej. Później postaram się wymienić pozostałe.

Dawna poczta, ul. Biskupia 5
Budynek wzniesiono pod koniec XVIII wieku w stylu klasycystycznym. Stanowił on pierwszą stałą siedzibę poczty w mieście. W Polowie XIX wieku został przekształcony, gdyż od 1871 roku siedziba poczty znalazła się na Rynku 12.

Dawny Arsenał, Aleja 3 Maja 10
Budynek zbudowany w 1811 roku w stylu klasycystycznym. W 1958 roku został częściowo przekształcony i znalazło się w nim kino „Wiarus”.

Dawna plebania kościoła ewangelickiego, ul. 22 stycznia 7
Budynek został zbudowany z fundacji Fryderyka II w 1782 roku. Powiększono go w 1898 roku.

Koszary Fryderycjańskie, ul. 22 stycznia 16
Ich nazwa pochodzi od Korpusu Kadetów założonego przez króla Prus Fryderyka II. Koszary zbudowano w 1776 roku w stylu barokowo – klasycystycznym. Pełniła również rolę szkoły dla chłopców, głównie z rodów szlacheckich. W latach 1785 – 1804 uczyło się tutaj ok. 90 kadetów. W okresie księstwa Warszawskiego nazywana szkołą rycerską.

Dawna szkoła kadetów, ul. Gen. Józefa Hallera 11
Budynek zbudowano prze 1820 rokiem na fundamentach gotyckiej kamienicy.

Dawne seminarium księży misjonarzy, ul. Toruńska 3
Budynek został zbudowany dla zakonników osadzonych w 1676 roku przez biskupa Jana Małachowskiego. Zbudowano go pod koniec XVIII wieku w stylu barokowym. Podczas okupacji miasta przez Szwedów, w 1705 roku mieszkał tu generał króla szwedzkiego Karola XII, Magnus Stenbock wraz z rodziną i całym dworem. Po kasacie seminarium w 1822 roku, zabudowania częściowo rozebrano. Po odbudowie wszystkie elementy dawnego stylu zostały niestety zatarte. Budynek przejęto na potrzeby sądu i tak jest do dziś.

Spichlerze miały duże znaczenie dla miasta, które zawsze miało aspiracje, by być ośrodkiem handlowym. Do dziś zachowało się ich aż pięć.

Spichlerz nr 1, ul. Biskupia 3
Wybudowany w 1 ćw. XIX wieku, piętrowy, murowany, zbudowany na rzucie kwadratu. Obecnie znajduje się w nim restauracja „Spichlerz” utrzymana w dawnym klimacie.

Spichlerz nr 2, ul. Podmurna 7
Został wzniesiony na przełomie XVIII/ XIX wieku w konstrukcji szkieletowej, na kamiennych fundamentach. Pierwsza wzmianka o spichlerzu jest datowana na rok 1797. Po II wojnie światowej wykorzystywano go jako magazyn. Obecnie znajduje się w nim restauracja i pensjonat Stary Spichrz”.

Spichlerz nr 3, ul. Wodna 24
Został zbudowany w połowie XIX wieku, w ślepym zaułku od ulicy Wodnej. Ma konstrukcję szkieletową z ceglanymi uzupełnieniami.

Spichlerz nr 4, ul. Grudziądzka 32a
W XVI wieku znajdowała się tutaj gotycka kamienica. Przed 1786 roku powstał budynek, który odtąd pełnił funkcje spichlerza. Pod koniec XIX wieku przebudowano go na mieszkania.

marca 02, 2019

Spotkanie w bydgoskim klubie "Orion"

27 lutego, w ramach „Salonu literackiego Oriona” w Bydgoszczy odbył się wieczór poezji i prozy. Zostałam na niego zaproszona nie tylko jako pisarka i poetka, ale również członkini Związku Literatów Polskich. Dziękuję Panu dr Dariuszowi Tomaszowi Lebiodzie za zaproszenie i prowadzenie tego niezwykłego dla mnie wieczoru. Wśród obecnych byli członkowie Związku Literatów Polskich.

Spotkanie przebiegło w wyjątkowej atmosferze, pełnej ciepła i życzliwości. Opowiedziałam o swojej drodze literackiej: od skromnych początków pisania opowiadań do szuflady, aż po dzień dzisiejszy, gdy mogę pochwalić się kilkoma nagrodami zarówno za prozę, jak i poezję. Przeczytałam jedną z baśni oraz kilka wierszy. Oczywiście, nie uniknęłam tematu choroby, która czasem utrudnia mi pracę twórczą, ale pozostawiliśmy ją w tle. O wiele ważniejsze były obecne działania oraz plany na przyszłość.
Copyright © Anna Koprowska-Głowacka , Blogger